بهار است و از اشکم گل به دامن می‌کند صحرا
ز جوش لاله یا خون گریه بر من می‌کند صحرا
نیفتد تا به راه عاقلی از بی‌خودی مجنون
به هر سو آتشی از لاله روشن می‌کند صحرا
لباس بی لباسی بر قد دیوانه می‌دوزد
که از جو رشته و از خار سوزن می‌کند صحرا
ز یک روزن که باشد در سرا روشن شود محفل
سراسر این جهان را بر تو روزن می‌کند صحرا
مخور غم خرمی‌ها هست از پی تیره‌روزی را
چراغ گل زدود ابر روشن می‌کند صحرا
نه خاراست آنکه در پا می‌خلد هرگام مجنون را
ز دل خار غمش بیرون به سوزن می‌کند صحرا
ازین بی‌آبرو مردم رمیدن زنده‌ام دارد
کند با ماهیان بحر آنچه با من می‌کند صحرا
چرا مجنون نگردد روز و شب بر گرد او واعظ
غبارش پاک از خاطر به دامن می‌کند صحرا
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: شاعر در این شعر به زیبایی‌های بهار و تأثیرات آن بر احساسات انسان‌ها می‌پردازد. او به گل‌ها و لاله‌ها اشاره می‌کند که با رنگ و عطرشان دل‌ها را شاداب می‌کنند، حتی اگر کسی غمگین باشد. شاعر به حالت دیوانگی و عشق می‌اندیشد و بیان می‌کند که طبیعت، با زیبایی‌هایش، در دل هر کسی آتش شوق و نشاط را به وجود می‌آورد. بهار همه جا را روشن و شاداب می‌کند و انسان را از غم‌ها دور می‌سازد. در نهایت، شاعر از فرآیند شگفت‌انگیز طبیعت و تأثیر آن بر روح و جان آدمی صحبت می‌کند و می‌گوید که حتی در دنیای سخت و غم‌انگیز، زیبایی‌های طبیعت باعث دلگرمی و امید می‌شوند.
هوش مصنوعی: بهار فرارسیده و اشک‌های من همچون گلی در دامن طبیعت می‌رویند. صحرا به خاطر شور و شوق گل‌های لاله، یا به خاطر اندوه من پر از زیبایی و عاطفه می‌شود.
هوش مصنوعی: تا زمانی که به فکر عاقلانه‌ای نرسد، مجنون در حال بی‌خود شدن، در هر گوشه صحرا شعله‌ای از لاله روشن می‌کند.
هوش مصنوعی: کسی که در حالتا دیوانه‌وار است، لباس‌هایی می‌سازد و به پوشش‌های سطحی و بی‌ارزش توجهی نمی‌کند و مانند درختی که به دور خود می‌پیچد، از چیزهای بی‌فایده و دردآور در زندگی عبور می‌کند.
هوش مصنوعی: از یک دریچه که در یک خانه وجود دارد، می‌توان به نور و روشنی دست یافت. این نور می‌تواند فضایی را بسازد که کل این دنیا را روشن کند. صحرا نیز با این دریچه به تو فضای جدیدی نشان می‌دهد.
هوش مصنوعی: نگران نباش، شادی‌ها همیشه هست. اگرچه روزهای سختی را تجربه می‌کنیم، اما مانند چراغی که غبار را کنار می‌زند، نور به سراغ بیابان‌ها می‌آید و همه جا روشن می‌شود.
هوش مصنوعی: خاری که در پا فرو می‌رود، نشان‌دهنده آن نیست که مجنون دردش را نمی‌کشد. بلکه او با احساس عمیق خود، غم‌هایش را به سوزن‌های صحرایی می‌سپارد تا از دلش بیرون بروند.
هوش مصنوعی: از بی‌آبرو شدن مردم فراری‌ام و زنده بودنم به خاطر رفتار کسی است که با من در بیابان مانند ماهی‌ها در دریا رفتار می‌کند.
هوش مصنوعی: چرا مجنون هر روز و شب به دور او نمی‌چرخد؟ وقتی که واعظ، غبار عشق او را از دلش به دامن می‌ریزد، صحرا را هم تحت تاثیر قرار می‌دهد.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.