|
غیرفعال و فعال کردن دوبارهٔ حالت چسبانی نوار ابزار به بالای صفحات
|
|
راهنمای نوار ابزار
|
|
پیشخان کاربر
|
|
اشعار و ابیات نشانشدهٔ کاربر
|
|
اعلانهای کاربر
|
|
ادامهٔ مطالعه (تاریخچه)
|
|
خروج از حساب کاربری گنجور
|
|
لغزش به پایین صفحه
|
|
لغزش به بالای صفحه
|
|
لغزش به بخش اطلاعات شعر
|
|
فعال یا غیرفعال کردن لغزش خودکار به خط مرتبط با محل فعلی خوانش
|
|
فعال یا غیرفعال کردن شمارهگذاری خطوط
|
|
کپی نشانی شعر جاری در گنجور
|
|
کپی متن شعر جاری در گنجور
|
|
همرسانی متن شعر جاری در گنجور
|
|
نشان کردن شعر جاری
|
|
ویرایش شعر جاری
|
|
ویرایش خلاصه یا برگردان نثر سادهٔ ابیات شعر جاری
|
|
شعر یا بخش قبلی
|
|
شعر یا بخش بعدی
|
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی میتوانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: در این شعر، شاعر از وضعیتی سخن میگوید که در آن احساس بیخبری و سرگردانی دارد. او خود را همچون پرگار در دایرهای میبیند که به دور خودش میچرخد. با اینکه مانند سایه بر زمین نشسته، احساس میکند که رفتار و وضعیتش یکسان و بدون تغییر است. در نهایت، عشق را به عنوان عاملی معرفی میکند که میتواند او را از این خرابی و بیمعنایی نجات دهد و به او ساختار و هدف بدهد.
هوش مصنوعی: من قدم برمیدارم ولی در این دایره هیچ خبری از خود ندارم، مانند پرگاری که فقط دور خود میچرخد.
هوش مصنوعی: به خاطر نشستن من بر زمین، رفتارم به گونهای شده که همچون سایهای بر خاک است و حالت و وقارم با زمین یکی شده است.
هوش مصنوعی: در دل عشق تو، رویای ویرانیهای زیادی در سر دارم و میخواهم که معمار این ویرانیها باشم.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
من اگر نالم اگر عذر آرم
پنبه در گوش کند دلدارم
هر جفایی که کند می رسدش
هر جفایی که کند بردارم
گر مرا او به عدم انگارد
[...]
نه تنها من خراب و مست یارم
همه مستند در دار و دیارم
از اول کار دل هم عاشقی بود
بآخر عاشقی شد کار و بارم
برو زاهد، مگو از حور و جنت
[...]
گاه گویی که من آن گلزارم
که دهد بر گل عرفان خارم
معرفی ترانههایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیهای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیهگذاری باید در گنجور نامنویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.