|
|
غیرفعال و فعال کردن دوبارهٔ حالت چسبانی نوار ابزار به بالای صفحات
|
|
|
راهنمای نوار ابزار
|
|
|
پیشخان کاربر
|
|
|
اشعار و ابیات نشان‌شدهٔ کاربر
|
|
|
اعلان‌های کاربر
|
|
|
ادامهٔ مطالعه (تاریخچه)
|
|
|
خروج از حساب کاربری گنجور
|
|
|
لغزش به پایین صفحه
|
|
|
لغزش به بالای صفحه
|
|
|
لغزش به بخش اطلاعات شعر
|
|
|
فعال یا غیرفعال کردن لغزش خودکار به خط مرتبط با محل فعلی خوانش
|
|
|
فعال یا غیرفعال کردن شماره‌گذاری خطوط
|
|
|
کپی نشانی شعر جاری در گنجور
|
|
|
کپی متن شعر جاری در گنجور
|
|
|
همرسانی متن شعر جاری در گنجور
|
|
|
نشان کردن شعر جاری
|
|
|
ویرایش شعر جاری
|
|
|
ویرایش خلاصه یا برگردان نثر سادهٔ ابیات شعر جاری
|
|
|
شعر یا بخش قبلی
|
|
|
شعر یا بخش بعدی
|
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: شاعر در این شعر به بیان احساسات و افکار خود می‌پردازد. او به اینکه آدم هشیار نباید به یاد مستان بیفتد اشاره می‌کند و از بیان زیبایی‌های محبوبش در جمع دیگران خودداری می‌کند. در ادامه، از حسرت و افسوس ناشی از ناتوانی در حفظ زیبایی‌ها سخن می‌گوید و در نهایت به عشق و رابطه‌اش با دختر رز اشاره می‌کند و این سؤال را مطرح می‌کند که چرا باید به او که در عشقش مهر و محبتی نیست، وابسته شود.
هوش مصنوعی: انسان های هشیار به یاد مستان نمی‌افتند و نمی‌توانند به شوق و شادی آنها بپردازند. من نیز نمی‌توانم زیبایی او را به پرندگان باغ توصیف کنم.
هوش مصنوعی: اگر طاووس در دام بیفتد، تنها افسوس چه چیزی می‌تواند نصیب ما شود، اگر من از او محافظت نکنم و از پر و بالش محافظت نکنم.
هوش مصنوعی: دختر رز که مانند زنی بی‌عاطفه است، چرا باید حرام من باشد در حالی که می‌توانم او را به عقد خود درآورم؟
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.