|
غیرفعال و فعال کردن دوبارهٔ حالت چسبانی نوار ابزار به بالای صفحات
|
|
راهنمای نوار ابزار
|
|
پیشخان کاربر
|
|
اشعار و ابیات نشانشدهٔ کاربر
|
|
اعلانهای کاربر
|
|
ادامهٔ مطالعه (تاریخچه)
|
|
خروج از حساب کاربری گنجور
|
|
لغزش به پایین صفحه
|
|
لغزش به بالای صفحه
|
|
لغزش به بخش اطلاعات شعر
|
|
فعال یا غیرفعال کردن لغزش خودکار به خط مرتبط با محل فعلی خوانش
|
|
فعال یا غیرفعال کردن شمارهگذاری خطوط
|
|
کپی نشانی شعر جاری در گنجور
|
|
کپی متن شعر جاری در گنجور
|
|
همرسانی متن شعر جاری در گنجور
|
|
نشان کردن شعر جاری
|
|
ویرایش شعر جاری
|
|
ویرایش خلاصه یا برگردان نثر سادهٔ ابیات شعر جاری
|
|
شعر یا بخش قبلی
|
|
شعر یا بخش بعدی
|
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی میتوانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این ابیات شاعر بیانگر حالتی از دوری و بیتابی است. شاعر از گل و زندگی طبیعی محروم است و دلتنگ آشیانه خود میباشد. او میپرسد که چه کسی میتواند در چنین شرایطی، با وجود زمین سخت و آسمان دور، کاری کند. او به یاد ایام وصال معشوقش میافتد و متوجه میشود که این لحظات شیرین، مانند فصل گل و زعفران، بسیار دور و دستنیافتنی هستند.
هوش مصنوعی: من از زیباییها و نعمتهای طبیعت بیبهرهام و در دوری از خانه و زندگی خود به چه کسی میتوانم امید داشته باشم؟ زمین سختی زیر پایم و آسمانی دور و ناaccessible بالای سرم است.
هوش مصنوعی: ما کجا و چه زمانی که آن عشق پرشور را تجربه کنیم، وقتی که عطر گلها و زعفران دور از ماست.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
چو هست آن حضرت از هر دو جهان دور
از آنست از زمان و از مکان دور
چو ماندم (من) زسلطان جهان دور
بسان بلبلم از بوستان دور
ازآن خورشید روی ماه پیکر
بمانده چون زمین از آسمان دور
بکام دشمنانیم از فراقت
[...]
معرفی ترانههایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیهای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیهگذاری باید در گنجور نامنویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.