طغرای مشهدی » گزیدهٔ اشعار » ابیات برگزیده از غزلیات » شمارهٔ ۴۲۲

زگل بی بهره ام وز آشیان دور

چه سازد کس، زمین سخت، آسمان دور

کجا ما و کجا ایام وصلش

بود از موسم گل، زعفران دور