هوش مصنوعی: در این بیت شاعر به قوامی فرزانه اشاره می‌کند و بیان می‌کند که اگر او در خمخانه (محل تجمع عاشقان) با افتخار و با خونسردی بماند، او (شاعر) مانند سوزنی گنگ و دیوانه است که به حال خودش گره خورده و نمی‌تواند از بند عصبانیت و تیرگی رنجش رها شود. شاعر نوعی درگیری درونی و بی‌قراری را به تصویر می‌کشد.
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: در این بیت شاعر به قوامی فرزانه اشاره می‌کند و بیان می‌کند که اگر او در خمخانه (محل تجمع عاشقان) با افتخار و با خونسردی بماند، او (شاعر) مانند سوزنی گنگ و دیوانه است که به حال خودش گره خورده و نمی‌تواند از بند عصبانیت و تیرگی رنجش رها شود. شاعر نوعی درگیری درونی و بی‌قراری را به تصویر می‌کشد.
هوش مصنوعی: ای قوامی فرزانه، اگر به هجو من پرداخته‌ای، پیش خودت باش و به میخانه نرو.
هوش مصنوعی: من دچار دوگانگی و گیجی هستم، در عین حال که دیوانه‌وار به سمت هدف می‌زنم و هر دو راهی که انتخاب می‌کنم، نشانه‌ی یکسانی را دنبال می‌کنند.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
در راه فرید کاتب فرزانه
بگشاد شبی در تناسل خانه
آورده به صحرای جهان مردانه
خوارزمیکی باره و دندانه
مستش دیدم، گرفته راه خانه
خلقی با او، ز خویش و از بیگانه
خود را بستم برو زدم مستانه
ز آنگونه که با شمع کند پروانه
این بادیهٔ تو را سری پیدا نه
پختن طمعِ وصل تو جز سودا نه
جان عاشقِ تو، ولیک جان اینجا نه
تو در دلِ ما ولیک دل با ما نه
ای در طلب تو عاقلان دیوانه
در راه غم تو آشنا بیگانه
چون می نتوان با تو شدن هم خانه
در نور خودم بسوز چون پروانه
مستش دیدم گرفته راه خانه
خلقی با او ز خویش و از بیگانه
خود را بستم برو زدم مردانه
زان گونه که با شمع کند پروانه
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.