ای لب شیرین تو حلوای قند
قامت رعنای تو سرو بلند
در جواب او
صحن برنجی که بود پر زقند
مرهم جان است و بسی سودمند
پیش قد دلکش زناج بین
گشته خجل قامت سرو بلند
مرغ دلم گشته اسیر اسیب
روی خلاصی نبود زان کمند
چهره برافروخته بریان صباح
تا برباید دل مسکین چند
در عرق آید شکر از انفعال
کاک به دکان چو کند نیمخند
عیب مکن کله، تو کورماج را
زان که به جائی نرسد خود پسند
هر که چو صوفی به عسل داد دل
پند کلیچه نبود سودمند
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی میتوانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این متن شعری است که به زیبایی و شیرینی معشوق اشاره دارد. در آن معشوق به عنوان یک حلوای شیرین وصف شده و قامتش به سرو بلند تشبیه میشود. شاعر از زیباییهای معشوق و تاثیر آن بر دل میگوید و بیان میکند که چگونه زیبایی او باعث خجالت دیگران میشود. دلتنگی و اسیری دل در عشق نیز از دیگر مضامین شعر است. شاعر در پایان به نقد خودپسندی و تأکید بر اهمیت دستیابی به درک عمیقتری از عشق و زیبایی میپردازد.
هوش مصنوعی: ای لبهای شیرین تو مانند حلوای شیرین است و قامت زیبا و از بلندای تو به مانند سرو است.
هوش مصنوعی: صحن برنجی که پر از زقند است، روح را آرام میکند و بسیار مفید است.
هوش مصنوعی: در برابر زیبایی دلربا، قامت بلند سروی از شرم کم میآورد.
هوش مصنوعی: پرندهای که در دل من است، به دام زیبایی تو گرفتار شده و هیچ راه نجاتی از آن بند رهایش نیست.
هوش مصنوعی: چهره گلی و درخشان صبحگاهی باعث میشود دل بیچارهای چندی تسخیر شود.
هوش مصنوعی: شکر هنگام کار در عرق (فشار) و زحمتِ کسی به دست میآید که در فروشگاه به آرامی و با طمانینه مشغول است.
هوش مصنوعی: عیب جویی نکن، چون این کار به جایی نمیرسد و تنها به نفع خودخواهیات خواهد بود.
هوش مصنوعی: هر کس که مانند صوفیان به لذتهای دنیوی دل ببندد، نمیتواند از آن سودی ببرد.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانههایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیهای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیهگذاری باید در گنجور نامنویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.