باغ مرا چه حاجت سرو و صنوبرست

شمشاد سایه پرور ما از که کمترست

بوسه ای از لب لعل تو تمنی دارم

همچو صوفی هوس خوردن حلوا دارم

سفر کردم به هر شهری رسیدم

چو شهر عشق من شهری ندیدم

عکس روی تو چو در آینه جام افتاد

عاشق سوخته دل در طمع خام افتاد

الهی سیر گردان از قناعت

تو صوفی را که هست اینش بضاعت