فرخا حال و خوشا اقبال تو

ای که هستی از شراب عشق مست!

عاشق یاری مشو، دینار دوست

طالب حق مشو،دنیا پرست

دولت دنیا دو روزی بیش نیست

دل بر این دنیا مبند ار عاقلی

پای بست دولت دنیا شدن

جز پشیمانی ندارد حاصلی

تا که دستت می رسد ای نیک مرد!

[...]

زاهد که بود به زهد، مشهور

زهدش همه فسق و نوش نیش است

بیچاره ز زهد خشک و تلبیس

پیوسته فکنده سر به پیش است

زنهار مخور فریب او را

[...]

بی کس و بیچاره ام در خاک غربت کرد چرخ

آه آه از درد غربتف داد داد از بی کسی

بی کسی و غربتم سهل است اما چون کنم

با جفاهای طلبکار و، ز جور مفلسی

بارالها! به حق شاه نجف

که بفرما ز لطف ممنونم

مدفنم را نجف نما و مکن

در سناپور هند، مدفونم

ظلم و بیداد و عذر و جور و جفا

عادت روزگار غدار است

ظاهرش گوسفند قربانی ست

باطنش گرگ آدمی خوار است

پسری با پدر نکشته کسی

[...]

خواهی که به فرزند تو دل کس نسپارد

زنهار به فرزند کسی دل نسپاری

این نکته یقین است که در مزرع هستی

خواهی دروی خواجه! همان تخم که کشتی

تلافی دل مسکین شکستنی نشود

هزار مرتبه گر کعبه را طواف کنی

هر که خالی است کیسه اش از زر

مرگش از زندگی بود خوشتر

کس در حضور تو کند ار غیبت کسی

بی شک که غیبت تو کند در حضور او

هزار شکر که شد ختم، این خجسته کتاب

ز یمن همت سلطان دین، علی ولی