کار همه راست شد چنانک بباید

حالت شادیست شاد باشی شاید

انده و اندیشه را دراز چه داری

دولت تو خود همان کند که بباید

رایِ وزیران ترا بکار نیاید

[...]

ازیک سو شیر و از دگر سو شمشیر

مسکین دل من میان شیر و شمشیر

یکی که خوبان را یکسره نکو خوانند

دگر که عاشق گویند عاشقان را عام

دریغم آید چون مر ترا نکو خوانند

دریغم آید چون بر رهیت عاشق نام

دریغم آید خواندن گزاف وار دو نام

بزرگوار دو نام از گزاف خواندن خام

تنگ دلی نی و دل تنگ نی

تنگ دلانرا بر ما رنگ نی

بر رسته دگر باشد و بر بسته دگر

.......................................................

چندانکه بکوی سلمه یارست و ربود

چندانکه درخت میوه دارست و مرود

چندانکه ستاره است برین چرخ کبود

از ما ببر دوست سلامست ودرود

ای دوست ترا به جملگی گشتم من

حفا که درین سخن نه زرقست و نه فن

کر تو ز وجود خود برون جستی پاک

شاید صنما بجای تو هستم من

فاساختن و خوی خوش و صفرا کم

تا عهد میان ما بماند محکم

فاساختن و خوی خوش و صفرا هیچ

تا عهد میان ما بماند بی‌پیچ

رنج مردم ز بیشی و پیشیست

راحت و ایمنی ز درویشیست

برگزین زین جهان یکیّو بس

گرت بادانش و خرد خویشیست