چنان کس کش اندر طبایع اثر

ز گرمی و تری بود بیشتر

چشمی که ترا دیده بود ای دلبر

پس چون نگرد به روی معشوق دگر؟

مرا شربتی از پس بد سگال

بود خوشتر از عمر هفتاد سال

سحاب گویی یاقوت ریخت برمینا

نسیم گویی شنگرف بیخت برزنگار

بخار چشم هوا و بخور روی زمین

ز چشم دایه باغ است و روی بچه خار

[بیت در منبع ما نیست]

[بیت در منبع ما نیست]

ذهن تو بیک فکرت ناگاه بداند

وهمی که نهان باشد در پرده اسرار

رای تو بیک نپرت دزدیده ببیند

ظنی که کمین دارد درخاطر غدار

در کار خصم خفته نباشی بهیچ حال

زیرا چراغ دزد بود خواب پاسبان

جایی که چو زن شود همی مرد

آنجا مرداست بوالفضایل

مخالفان تو موارن بدند مار شدند

برآور از سر موران مار گشته دمار

مده زمان شان، زین بیش روزگار مبر

که اژدها شود ار روزگار یابد مار

دست زمانه یاره شاهی نیفگند

دربازوی که آن نکشیده است بار تیغ

کجا تواند دیدن گوزن طلعت شیر

چگونه یارد دیدن تذرو چهره باز

سخن تا نگویی توانیش گفت

و مرگفته را باز نتوان نهفت

چنان از سخن در دلت دار راز

که گر دل بجوید نیابدش باز

بر بسته میان و در زده ناوک

بگشاده عنان و در چده دامن

از عهده عهد اگر برون آید مرد

از هرچه گمان بری فزون آید مرد

دارو سبب درد شد، اینجا چه امید است

زایل شدن عارضه و صحت بیمار!

وبال من آمد همه دانش من

چو روباه را موی طاووس را پر

شد ناف معطر سبب کشتن آهو

شد طبع موافق سبب بستن کفتار

نیک خواهان دهند پند ولیک

نیک بختان بوند پند پذیر

از مرگ حذر کردن دو وقت روا نیست

روزی که قضا باشد و روزی که قضا نیست