گنجور » شعرهای با وزن مفعول مفاعیل مفاعیل فعل (وزن رباعی) و حروف روی ینی

مولوی » دیوان شمس » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۱۶۸۲

امشب برو ای خواب اگر بنشینیاز آتش دل سزای سبلت بینی
ای عقل برو که تو سخن می‌چینیوی عشق بیا که سخت با تمکینی

ای آنکه غلام خسرو شیرینیبا عشق بساز گر حریف دینی
پیوسته حریف عشق و گرمی میباشتا عاشق گرم از تو برد عنینی

ای مایهٔ درمان نفسی ننشینی
تا صورت حال دردمندان بینی
گر من به تو فرهاد صفت شیفته‌ام
عیبم مکن ای جان که تو بس شیرینی

گر دشمن من به دوستی بگزینی
مسکین چه کند با تو به جز مسکینی
صد جور بکن که همچنان مطبوعی
صد تلخ بگو که همچنان شیرینی

از سادگی و سلیمی و مسکینی
وز سرکشی و تکبر و خود بینی
بر آتش اگر نشانیم بنشینم
بر دیده اگر نشانمت ننشینی

گر زانکه بدین شاهدی و شیرینی
در خود نگری، بروز من بنشینی
منگر به جمال خویشتن، ور نگری
در آینه، هر چه بینی از خود بینی

هر نیک و بدی که می‌کنی، می‌بینی
پیوسته گل تلافی‌اش می‌چینی
صد صور دمیدند و نگشتی آگاه
نشنیده کسی خواب به این سنگینی