گنجور » شعرهای با وزن مفعول مفاعیل مفاعیل فعل (وزن رباعی) و حروف روی اشی

خیام » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۱۶۴

بر سنگ زدم دوش سبوی کاشیسرمست بدم که کردم این عیاشی
با من به زبان حال می‌گفت سبومن چون تو بدم تو نیز چون من باشی

با دل گفتم که‌ای همه قلاشیچونی و چگونه‌ای کجا می‌باشی
دل دیده پرآب کرد و گفتا که خموشدر خدمت خیل دختر جماشی

زین گونه که تو بدل ربایی فاشی
عاشق خواهی ز سنگ صد بتراشی
معشوقی تو بعشق کس نیست گرو
خود هم تو سزد که عاشق خود باشی

در وحدت ذات، گفته گوهرپاشی
رمزی که بود فاش‌تر از هر فاشی:
نقاش اگر به نقش در می‌آمد
هر نقش ز کلک او شدی نقاشی