گنجور » شعرهای با وزن مفعول مفاعیل مفاعیل فعل (وزن رباعی) و حروف روی ات

حافظ » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۳

گفتم که لبت، گفت لبم آب حیات
گفتم دهنت، گفت زهی حب نبات
گفتم سخن تو، گفت حافظ گفتا
شادی همه لطیفه گویان صلوات

آن روح که بسته بود در نقش صفاتاز پرتو مصطفی درآمد بر ذات
واندم که روان گشت ز شادی میگفتشادی روان مصطفی را صلوات

از نوح سفینه ایست میراث نجاتگردان و روان میانهٔ بحر حیات
اندر دل از آن بحر برسته است نباتاما چون دل نه نقش دارد نه جهات

العین لفقدکم کثیرالعبراتوالقلب لذکرکم کثیرالحسرات
هل یرجع من زماننا ما قدفاتهیهات و هل فات زمان هیهات

ای خرمنت از سنبلهٔ آب حیاتانبار جهان پر است از تخم موات
ز انبار نخواهم که پر است از خیراتبر خرمن من خود نویسم امشب تو برات

برخیز و طواف کن بر آن قطب نجاتمانندهٔ حاجیان به کعبه و به عرفات
چه چسبیدی تو بر زمین چون گل ترآخر حرکات شد کلید برکات

ما عاشق عشقیم که عشق است نجاتجان چون خضر است و عشق چون آبحیات
وای آنکه ندارد از شه عشق براتحیوان چه خبر دارد از کان نبات

ناگاه بروئید یکی شاخ نباتناگاه بجوشید چنین آب حیات
ناگاه روان شد ز شهنشه صدقاتشادی روان مصطفی را صلوات

چه آتش و چه خیانت از روی صفات
خائن رهد از آتش دوزخ هیهات
یک شعله از آتش و زمینی خرمن
یک ذره خیانت و جهانی درکات

ای حسن تو جلوه‌گر ز اسما و صفات

روی تو نهان در تتق این جلوات

اندیشه کجا بکبریای تو رسد

هیهات ازین خیال فاسد هیهات