چشم دل منعم سیر، ز اسباب نمیگردد

از ریگ روان صحرا سیراب نمیگردد

عیب است زبس تندی از مردم روشن دل

از خجلت خود آتش، چون آب نمیگردد

بیشوق شنیدن حرف، از دل بزبان ناید

[...]

بیهوشی دولت را، مردن شمرد عاقل

آوازه رفعت را، شیون شمرد عاقل

اوضاع جهان دایم، مانند نفس باشد

هرآمد کاری را، رفتن شمرد عاقل

لب چون بطلب جنبد، در پیش کسان، آن را

[...]

هر نقش درم بندی است، در دیده آگاهی

دائم ز فلوس خویش در دام بود ماهی!

در خواب نبیند شه، آسایش درویشی

درویش ندارد ره بر تخت شهنشاهی

با سر بسر آن کو، ره در دل شب میپو

[...]

شاهنشه دین پرور، دارای سلیمان فر

آنکو بودش بر در، پیوسته شهان را رو

گردیده ز بس کوته، دست ستم از بیمش

بر خویش صبا لرزد، از گل چو ستاند بو

جودش ز جهان از بس، آیین طلب افگند

[...]

زهر است عطای خلق، هر چند دوا باشد

حاجت ز که میخواهی، جایی که خدا باشد؟!

کسی از خمشی بهتر، خلق حسنی باشد؟

خاموشی اگر نبود، باری سخنی باشد!