آخر چه بلائی تو که در وصف نیابی

بسیار بگفتیم و نکردیم بیانت

هر ملک وجودی که بخوبی بگرفتی

سلطان خیالت بنشاندی بخلافت

دل کز بر من گم شد و پیدا نشود باز

عالم همه دانند که اندر همدان است

پیداتر از این گر بتوان گفت بگویم

تا باز نگوئی که این راز نهان است

گیرم که زیان آیدم از گفتن این راز

[...]

تا شد دل من بسته آن زلف چو زنجیر

هم دل بشد از کارم و هم کار ز تدبیر

تقدیر چنین بر من و دل رفت و نشاید

با قوت تدبیرش اندیشة تغییر

چون دل که اسیر آمد در حلقه آن زلف

[...]

ای آن که مرا در همه عالم

مانند تو یک یار وفادار نباشد

در محفل خود راه مده همچو منی را

افسرده دل افسرده کند انجمنی را

سی روز بود روزه بهر سال و درین سال

روز وشب ما جمله چو روز رمضان است

در کیش من اسلامی اگر هست بعالم

در کفر سر زلف چون زنجیر بتان است

گر واعظ مسجد بجز این گوید مشنو

این احمق بیچاره چه داند حیوان است

شاها تو خود امروز تصور کن کان روز

این بنده در آن ورطه هایل بچه حال است

آواز خوش از کام و دهان لب شیرین

گر نغمه کند، ور نه کند دل بفریبد

در پرده عشاق عراق است و صفاهان

از حنجره مطرب مکروه نزیبد

گویند که هر چیز بهنگام بود خوش

ای عشق چه چیزی که خوشی در همه هنگام

شد زلف حجاب رخ او از نظر غیر

حمدا لحکیم جعل اللیل لباسا

گر در دو جهان کام دل و راحت جان است

من وصل تو جویم که باز هر دو جهان است

فلسی نخرم عشوه این جا که پدید است

باور نکنم وعده آن جا که نهان است

این جا که پدید است بدیدیم چنین است

[...]

یا رب تو نگه دار وجودش را کامروز

در عالم اگر دادرسی هست همان است

یک لحظه معاذالله اگر عدلش نبود

ظلم است که بگرفته کران تا بکران است

یک ناله مستانه درین جا نه شنیدیم

ویران شود آن شهر که میخانه ندارد

تقصیر بشر چیست چو شد بوالبشر از راه

جرمی بجوان نیست چو گمراه شود پیر

این یوسف یک چشم که آمد بسپاهان

ای قوم ببینید که دجال نباشد