باد آمد و بوی عنبر آورد

بادام شکوفه بر سر آورد

تا قوت صبر بود کردم

اکنون چه‌کنم اگر نباشد

مهر از سر نامة برگرفتم

گوئی که سر گلاب دان است

دل می‌برد از آن خط نگارین

گوئی خط روی دلستان است

ادین بدین الحب انی توجهت

رکائبه ارسلت دینی و ایمانی

از دنئی و آخرت گریز است

وز صحبت دوست ناگزیرم

هر کس که بدست جام دارد

سلطانی جم مدام دارد

این پرده بگوی تا بیک بار

زحمت ببرد ز پیش مستان

الا یا صبا نجدمتی هجت من نجد

لقدزادنی مسراک و جدا علی وجد

باد آمد و بوی عنبر آورد

بادام شکوفه بر سر آورد

مائیم و نوای بی نوائی

بسم الله اگر حریف مائی

گر جان طلبی فدای جانت

سهل است جواب امتحانت

ای هم نفسان که پیش یارید

این شکر چرا نمیگزارید

نارنج و بنفشه بر طبق نه

منقل بگذار در شبستان

وان پرده بگوی تا بیک بار

زحمت ببرد ز پیش مستان

هر حکم که بر سرم برانی

آن حکم بود میان جانم

گر خانه محقر است وتاریک

بر دیده روشنت نشانم

چون هر دو یکی است در حقیقت

گو یک تن را دو پیرهن باش

اطلع الله نوره عنهم

فتراهم مطالع الانوار

اودع الله سره فیهم

و دعاهم معادن الاسرار