از عاشقان چه خوشتر رسوایی و ملامت

وز ناصح خردمند ز آزار ما ندامت

یا رب تو پرده بردار از کار تا بدانند

کامروز در جهان کیست شایسته ی ملامت

گیرم که ما نرنجیم تا کی رواست آخر

[...]

عشق است کاگهان را غافل همی پسندد

هر جا که عاقلی هست جاهل همی پسندد

فرزانه ای چو بیند دیوانه میکند باز

دیوانگان خود را عاقل همی پسندد

بازار عقل از آنسوست این صید گاه عشق است

[...]

ای از صباح رویت روشن شب امیدم

زلف تو شام قدرم روی تو صبح عیدم

گلشن شد از هوایت ویرانه ی وجودم

روشن شد از لقایت کاشانه ی امیدم

باد بهار امروز پیغام یار دارد

[...]

ما را که جام نبود رنجیم کی ز سنگی

آن کس که نام دارد گو رنجه شو ز ننگی

ز ابنای دهر ما را غیر از ستم طمع نیست

دیوانه‌ایم و سرخوش از کودکان به سنگی

در بوستان چو مزکوم در گلستان چو اعمی

[...]

نه دل به دست یاری نه سر به زیر باری

آسوده بایدم زیست یک چند بر کناری

خرم به روزگاران از دوستان بخشمی

خرسند در بهاران از بوستان بخاری

آیینه دل ما دیریست تا ندیدست

[...]

زیباترین اشیا فرخ‌ترین اعیان

از هرچه هست پیدا وز هرچه هست پنهان

از مرغ‌ها هزار است از وقت‌ها سحرگه

از فصل‌ها بهار است از نوع‌هاست انسان

از عهدها شباب است از آب‌ها شراب است

[...]