باز این دلِ شکسته خیال وصال کرد

چیزی خیال کرد که نتوان خیال کرد

آن چنان از مرض عشق تو بگداخت تنم

که مرا هرکه ببیند نشناسد که منم

گیپاپزان سحر که سر کله واکنند

آیا بود که گوشهٔ چشمی به ما کنند

چون از درون خربزه واقف نشد کسی

هرکس حکایتی به تصور چرا کنند

عشق است وبس که دردوجهان‌جلوه‌می‌کند

گاه از لباس شاه و گه از کسوت گدا

یک صوت بر دوگونه همی آیدت به گوش

گاهی صدا همی نهی‌اش نام، گه ندا

ساری است سر عشق در اعیان علی الدوام

کالْبَدْرِ فی الدُّجْیَةِ و الشَّمْسِ فی الغَمامِ

ممکن زتنگنای عدم ناکشیده رخت

واجب به جلوه گاه عدم نانهاده گام

در حیرتم که این همه نقش غریب چیست

[...]

اول همه تو بودی و آخر همه تویی

این لاف هستی دگران در میانه چیست

خوش از عدم پرد همی این صدهزار مرغ

وز یک کمان همی پرد این صدهزار تیر

ای مرده‌ای که در تو ز جان، هیچ بوی نیست

رو رو که عشق زنده دلان مرده شوی نیست

اول بدان که عشق نه اول نه آخر است

هر سونظر مکن که از آن سوی، سوی نیست

گه گه گمان بریم که این جمله فعل ماست

این هم ز تست مایهٔ پندار ما تویی

گیرم ز خلق روی به هامون کند کسی

از دست خود کجا رود و چون کند کسی

کودک مشیمه را نشمارد به خویش نیک

دنیا به چشم مردم دنیا حقیر نیست

ای دور مانده از حرم خاص کبریا

سوی وطن رجوع کن از خِطّهٔ خطا

بگذر ز دلق کهنهٔ فانی که بیش ازین

بر قامت تو دوخته‌اند از بقا قبا

بزدای زنگ غیر به غیرت ز روی دل

[...]

ای عشق کار تو به چو من ناکسی فتاد

گویا کسی نماند جهان خراب را

من ناتوان ز یاد کسی گشتم ای طبیب

آن دارویم بده که فراموشی آورد

پند کسم به دل ننشیند که دل ز عشق

پر شد چنانکه جای نمانده است پند را

ای آنکه از خدا طلبیدی وصال او

آیینه صاف کن که ببینی جمال او

بی عشق هر که گفت که این راه ممکن است

بر ما نه لازم است شنیدن محال او

از خود برون نرفتم و آوردمش به دست

ممنون همتم که مرادر به در نکرد

آنان که فقر را به تنعم فروختند

فردوس را به دانهٔ گندم فروختند

عاشق که جمله عشق شود ره به او برد

چون پر شود پیاله به می سر فرو برد

از جان برون نیامده جانانت آرزوست

زنار نابریده و ایمانت آرزوست

فرعون وار لاف اناالحق همی زنی

آنگاه قرب موسیِ عمرانت آرزوست

ای نفس گر به دیدهٔ تحقیق بنگری

درویشی اختیار کنی بر توانگری

آبستنی که این همه فرزند را بکشت

دیگر که چشم دارد ازو مهرِ مادری

گر کیمیای دولت جاویدت آرزوست

[...]