شهناز عدل میر چو میخواست زار غنون

رفتی از این حصار همایون بلد برون

عشاق بدبشور حسینی زتو مصون

طبع مخالفت بموالف نزدجنون

دل در حضور پیر چو بر کندی از دو کون

زینسان شدی تمام مجرد زکون و لون

شد دیده‌ات زهر چه بجز دوست لایرون

یعنی ترا پرستم و خواهم ترا بعون

ای زخم های پیکرت از اختران فزون

وی چهره ات زخون گلوی تو لاله گون

مقتول چون تو دیده ندیده است تا به حال

قاتل چو شمر، کس نشنیده است تا کنون

جرمت چه بود شمر سرت از قفا برید

[...]

اسلام را قوی کن و کفار را زبون

آن را علم بلند کن، این را علم نگون

ای افتخار خلقت ماکان ومایکون

سوی خدا به خلق وجود تو رهنمون

ار عکس ذات تو نکند جلوه در برون

از پرده خفا به خدا کی کند سکون

آمد میان معرکه گفت ای گروه دون

کز راه حق شدید بیک بارگی برون

از جورتان طپید بخون اکبر جوان

وز ظلمتان لوای ابی الفضل شد نگون

دیگر بس است ظلم که شد از حساب بیش

[...]