شاه رسل که خاتم مهر رسالت است

جاییکه او بود ره نوح و خلیل نیست

در وصف شاه هر چه بگوییم و گفته اند

بیش است از آن و حاجب شرع و دلیل نیست

کی جبرییل محرم معراج او شود

[...]

اهلی حریف ساقی و رندان دیر باش

بگذر ز شیخ و مسجد و کنج مراقبت

صحبت مجو به هرکه ترا نیست نسبتی

اول مناسبت طلب آنکه مصاحبت

حیران کارخانه صنعم که صد گره

در کار عقل مصلحت اندیش ازو بود

ترکیب خاک پشه نگه کن که با وجود

گر ذره یی سه بخش کنی بیش ازو بود

با این تنی که از سر سوزن بسی است کم

[...]

مرغان عرش بر سر طوبی نشسته اند

چون مرغ دل اسیر هوی و هوس نی اند

ما همچو مرغ خانه ببند کسان اسیر

آزاده آن کسان که گرفتار کس نی اند

در شعر هر که از پی معنی خاص رفت

شیری است که بقوت خود در شکار شد

وانکس که خوی کرد که معنی برد ز غیر

چو روبه از شکار کسان ریزه خوار شد

کم همتی مکن که در فیض بسته نیست

[...]

تخم کرم فشان تو درین خاکدان که مرد

یکجو کرم به است ز صد خرمن زرش

گنج زرش چه سود کسی کو کریم نیست

قارون اگر بخیل بود خاک بر سرش

آگه ز درد خسته عشق بتان کسیست

کو خود ز درد عشق بود خسته و ضعیف

بیمار عشق را ز فغان جان به لب رسید

بی درد را خیال که نی می‌زند حریف

یک نشانده اند مردم از آن دل کشد بدل

مردن در انفصال بود جان در اتصال

شهوت کمال راحت از آنرو بود که نفس

با اتصال خویش رسد بعد از انفصال

اهلی کسیکه حکمت پنهان حق نیافت

دارد فغان ز غصه و از عیب آه هم

بی عسریسرکی بود این سنة الله است

شد مایه فرح غم درویش و شاه هم

ناگاه کودکی ببر ظلم پیشه یی

[...]

کارم درست بود نخست و چومه شکست

یارب برحمت آخر من چون نخست کن

یک گوشه نظر فکن از آفتاب وصل

کار شکسته ام چو مه نو درست کن

یارب بگیر دست من پیر ناتوان

کز دست عمر گرانمایه شده تباه

موی سیاه را بعبث کرده ام سفید

روی سفید را بگنه کرده ام سیاه

ایدل ز خود بمیر که گردی خلاص از آنک

تا زنده یی مقید ایندام مانده‌ای

تو شاهباز قدسی و تن سنگ پای تست

بگسل ازو وگرنه بنا کام مانده‌ای

دامیست زندگی و بزندان روزگار

[...]

نگذشته است گرد گناهی بهیچ باب

بر ذیل آل احمد و بر عترت علی

این رحمتیست شامل عالم که خواجه گفت

الصالحون لله و الطالحون لی

بر تخت عافیت دل من پادشاه بود

تا کرد شاه عشق تو در جان سرایتی

در ملک دل چو عرصه شطرنج فتنه‌هاست

غوغا بود دو پادشه اندر ولایتی