گرچه بود خارج ذاتش صفات

هست ولی این صفتش عین ذات

ز غم من آنست که داده سخات

خلعت هستی به همه ممکنات

مرکز خاکی نپذیرد ثبات

خیز ازبن رهگذر حادثات

نقطه ای از خامهٔ تو کاینات

رشحه ای از چشمهٔ فیضت حیات

زیر نشین علمت کاینات

ما به تو قائم چو تو قائم به ذات

آنکه برد از درد جامش صفوه آدم حیات

در فلات مانده ممنوع از فرات

سد شد از این واقعه بر ممکنات

عرصه امکان و طریق جهات

زیرنشین عَلَمت کاینات

ما به تو قائم چو تو قائم به ذات

اول و آخر به وجود و حیات

هست کن و نیست کن کاینات

پای برون نه ز مضیق جهات

روی بگردان ز همه کاینات

هستی او واجب و باقی به ذات

واجب باقی است به او ممکنات

پس صفت ذات بود عین ذات

ذات بود منشاء صدق صفات

هان ظلمات است مرا در دوات

خامه چو خضر و سخن آب حیات

چینِ سرِ زلفِ عروسِ حیات

خالِ دلارایِ رخِ کاینات

خلقتش از دیو شد این‌ شوم ذات

کشتن وی زان بود از واجبات

ذات تو را نیست دوئی باصفات

ذات صفاتست و صفاتست ذات

علم بود چشمهٔ آب حیات

علم بود معنی راه نجات

من چو دل اهل حقم با ثبات

می‌نشوم دستخوش ترهات

صلح کنی با همهٔ کاینات

اینت بود اصل فلاح و نجات