بی لب ساقی مرا می نرود در گلو

نقل ومی آن شما باد کلوا و اشربو

پیر مغان گویدم باده بخور هم ببر

باده کجا میبرم با لب او کرده خو

محتسب خم شکن گر کدویی میشکست

[...]

بر در دل حلقه زد، زلف چو زنجیر او

جان به در آمد که کیست؟ گفت که دلبند تو

مشکل کار مرا، از خم ابرو گشاد

باد صبا بوی برد، حال دلم مو به مو

دیده ز رویش بدید، صورت ایمان درست

[...]

قول حسینی شنو راه مخالف مرو

راست برو تا حجاز خصم عراقی مشو

دل ز پی جست و جو در بدرو کو بکو

همره او دلبرش میبردش سو بسو

در بدر و کو بکو میرود و میدود

در طلب یار و بار نزد وی و رو برو

در تن و در جان ما معنی ایمان ما

[...]

ابجد عشق و ولاست حکمت اشراقیان

والی یونان بود طفل دبستان او

ناقهٔ لیلی تن است نالهٔ زارش جرس

نایب مجنون دل است، سینه بیابان او

منت و احسان دل بر سر و چشمم خوش است

دیده توانگروش است ازگهرِ کانِ او

ملک سلیمان دل، سخرهٔ اندیشه نیست

می نرسد دیو را، خاتم فرمان او

عشق عیارم گرفت پلهٔ قدرم گران

خازن خسرو مرا، سخته به میزان او

برق بلا بارش است، ابر بهاران عشق

دانهٔ ما سوخته ست از نم احسان او

باختن دین و دل فایدهٔ عاشق است

سود دو عالم برد، صاحب خسران او

جذبهٔ دیوانگی، گشته کمند افکنم

دل به تپیدن دهد باد بیابان او

تافته بر محملم، پرتو صحرای عشق

برده شکیب از دلم، چشم غزالان او

عشق نیارد نهفت، هیچ دلی در ضمیر

پرده نگیرد به خود شعله ی عریان او

باد خزان را گذر، در چمن عشق نیست

بوی وفا می دمد از گل و ریحان او

پرده شناسان عشق ز انجمنم رفته اند

دل چه سخن سر کند، کیست زبان دان او؟

تا گل داغم دهد شقهٔ دامان به دست

بلبل رامشگرم، غرّه به دستان او

دیده گشا و ببین، خلد برین است دل

یاد سهی قامتان، سرو خیابان او

آنکه ز شادی برید، جان غم اندوز من

هیچ مبیناد غم، خاطر شادان او

با لب او بسته ام، بیعت ایمان دل

از جگرم کم مباد، شور نمکدان او