بیار از خانهٔ رهبان میی همچون دم عیسی

که یحیی را نگه دارد ز زخم خشم بویحیی

چراغ جمله ملتها، دوای جمله علتها

که هردم جان نو بخشد برون از علت اولی

ملولی را فرو ریزد، فضولی را برانگیزد

[...]

فداء العشق ادوائی و مر العشق حلوائی

و انی بین عشاق اسوق حیث ما ساقوا

نقاب از بهر آن باشد که بربندند روی زشت

تو زیبایی به نام ایزد چرا باید که بربندی؟

ز لعلش بوسه‌ای جستم، بگفت: آری، بگفتم: کی

بگفت: ای عاشق سرگشته، صبرت نیست هم در پی؟

لبی بگشود چون شکر که با عناب گیرد خو

رخی بنمود چون شیرین که از شبنم پذیرد خوی

به کام خود چو پیش آمد ببوسیدم به کام دل

[...]

بیا ای احسن صورت! بیا ای اکمل معنی

به میدان الوهیت که داری جای این دعوی

وصالت جنت عدن است در دل اهل جنت را

جز این صورت نمی بندد که باشد جنت اعلی

مراد از دنیی و عقبی تویی ما را و کی باشد

[...]

فتوت خلق و احسان است که هست آن احسن الحسنی

فتوت راه مردان است چه در صورت چه در معنی

فتوت دار آن باشد که او در ظاهر و باطن

بود تسلیم چون سلمان، بود با درد بودردا

فتوت دار آن باشد که او در راه حق دایم

[...]

زهی حسرت که ای عاشق بصورت دوری از معنی

زهی حیرت که ای تشنه بکف محجوبی از دریا

حجاب از پیش دور افکن اگر دیدار میجوئی

صدف بشکاف تا یابی نشان لؤلؤ لالا

دهان بر بسته دل پر خون چو غنچه تا بکی باشی

بخنده از پس پرده برون آ ای گل رعنا

ز میدان جهان و جان براق عشق بیرون ران

که تا روح القدس گوید که سبحان الذی اسری

ز جسم و جان ترا نعلین و تو در وادی اقدس

چو موسی بگذر از نعلین و رو در وادی نجوی

اگر ملک قدم خواهی قدم بیرون نه از هستی

برآ بر کوه قاف اول اگر میبایدت عنقا

باحسان گر وجود خود بسازی بذل عشق او

برو در حق تو زاید حدیث احسن الحسنی

بیاد او بود دوزخ مرا خوشتر ز صد جنت

ولی دور از جمال او چو دوزخ جنت الماوی

نظر امروز پیدا کن اگر فردا لقا خواهی

که اینجا هر که هست اعمی بود در آخرت اعمی

نخستین دیده کن روشن بنور سینه صافی

که تا بینی کلیم آسا شناسی قدس در سینا

نظر بر نور اگر داری تعدد را فنا یابی

اگر چه بر فلک باشد هزاران کوکب رخشا

اگر از آتش عشقش چراغ همت افروزی

به بینی نور ربانی میان لیله ظلما

بفقر و نامرادی سازگر شور غمش داری

که دارد نیش با نوش و برآید خار با خرما

صبوری ورز اگر خواهی که کام دل بدست آری

سرانجام همه کارت بود از صبر پابرجا