طبیعت را اگر گوئی که خاصیت بگرداند

معیشت را اگر خواهی که باشد عقل پا بر جا

سقنقوری کند کافور، و گردد زهر جان دارو

نه آرد بی هشی افیون نه هشیاری دهد صهبا

سپهرش گفت چشم دل بنور خواجه روشن کن

که از خورشید جز گرمی نبیند چشم نابینا

بلفظ عذب گوهر پاش و دستت رادکان پرور

بنوک کلک مشک افشان و رأی آفتاب آسا

خداوندا نمی گویم که یزدانی، معاذ الله

ولیکن فاش می گویم که بی مثلی و بی همتا

چنان در کنه اوصاف تو عاجز گشته ادراکم

که از بس دهشت و وحشت نیارم دم زدن یارا

همی گویم که لا احصی چرا: زیرا که می دانم

که از پیرایه مستغنی است گوش و گردن حورا

ولی مستظهرم زینرو که جز مدح تو در کرمان

نگفتم تا بدین غایت نگویم بعد از این حقاً

سزد گر زاده ی طبعم شد از موج تو پرورده

که در پروردن گوهر ترا دستی است چون دریا

خرد را دوش می گفتم بر آن می داردم دولت

که چون پا در رکاب آرد پناه و ملجاء دنیا

سخن در حضرت دستور شرق و غرب بر گردون

کمر در خدمت خورشید دین و ملک چون جوزا

اگر بختت دهد یاری زهی دولت ولی خواهم

که یکساعت نگردانی رخ از خورشید چون حربا

نه ماه اندر سفر گیرد فروغ از خسرو انجم

نه چرخ اندر سمر یابد شکوه از عالم بالا

خداوندا تو خورشیدی و ذره در هوایت من

گرم بی نور خود داری شوم در حال ناپیدا

از این اقبالگاه خوش مشو یک دم دلا تنها

دمی می نوش باده جان و یک لحظه شکر می‌خا

به باطن همچو عقل کل به ظاهر همچو تنگ گل

دمی الهام امر قل دمی تشریف اعطینا

تصورهای روحانی خوشی بی‌پشیمانی

[...]

تو دیدی هیچ عاشق را که سیری بود از این سودا

تو دیدی هیچ ماهی را که او شد سیر از این دریا

تو دیدی هیچ نقشی را که از نقاش بگریزد

تو دیدی هیچ وامق را که عذرا خواهد از عذرا

بود عاشق فراق اندر چو اسمی خالی از معنی

[...]

ببین ذرات روحانی که شد تابان از این صحرا

ببین این بحر و کشتی‌ها که بر هم می‌زنند این جا

ببین عذرا و وامق را در آن آتش خلایق را

ببین معشوق و عاشق را ببین آن شاه و آن طغرا

چو جوهر قلزم اندر شد نه پنهان گشت و نی تر شد

[...]

از آن مایی ای مولا اگر امروز اگر فردا

شب و روزم ز تو روشن زهی رعنا زهی زیبا

تو پاک پاکی از صورت ولیک از پرتو نورت

نمایی صورتی هر دم چه باحسن و چه بابالا

چو ابرو را چنین کردی چه صورت‌های چین کردی

[...]

چه باشد گر نگارینم بگیرد دست من فردا

ز روزن سر درآویزد چو قرص ماه خوش سیما

درآید جان فزای من گشاید دست و پای من

که دستم بست و پایم هم کف هجران پابرجا

بدو گویم به جان تو که بی‌تو ای حیات جان

[...]

مسی از زر بپالوی و می لافی چه سود اینجا؟

که رسوا گردی ای لافی چو سنگ امتحان بینی