دگر نوبت، چو باد نوبهاری

به عاشق برد بوی دوستداری

به هوش آمد، بنالید از خطابش

نوشت این چند بین اندر جوابش

مگر با ما سر یاری نداری؟

که ما را در مشقت میگذاری؟

چرا در رخ کشیدی پردهٔ ناز؟

مکن، کز پرده بیرون افتدت راز

تو رخ در پرده پنهان کرده تا چند؟

[...]

نمی‌یابم برت چندان مجالی

که در گوش تو گویم حسب حالی

هوس دارم که هر روزت ببینم

و گر هر روز نتوان، هر به سالی

منم هر ساعت از هجرت به دردی

[...]

بگویم با تو سر سینهٔ خویش

بپردازم غم دیرینهٔ خویش

چو آن شیرین سخن این نامه بر خواند

در آن بیچارگی کردن فرو ماند

به ننگ و نام خود لختی نظر کرد

سخن‌هایی، که بود، از دل بدر کرد

غرور حسن بود اندر سر او

[...]

به قدر حسن خوبان دلفروزند

چو خوبی بیش باشد، بیش سوزند

بلایی باشد و مشکل بلایی!

که یاری محتشم گیرد گدایی

چو با زورآزمایان پنجه کردی

[...]

گدایی گشت با شهزاده‌ای جفت

بدان جرمش چو میکشتند، میگفت

به دست خود سزای خویش دیدم

که: پا پیش از گلیم خود کشیدم

هر آن مفلس که باشد طالب گنج

[...]

دل آن ماه نیز این فکر میکرد

کزان عاشق به خواری ذکر میکرد

چو اندر کیسه اندک دید سیمش

به سنگ انداز هجران کرد بیمش

بگفت این نامه را تا: نقش بستند

[...]

زهی، سودای من گم کرده نامت

بسوزانم بدین سودای خامت

نگویی: کین چه سودای محالست؟

نمیدانم: دگر بار این چه حالست؟

نه بر اندازهٔ خود کام جستی

[...]

مشو عاشق، که جانت را بسوزد

غم عشق استخوانت را بسوزد

تو آتش میزنی در خرمن خویش

ندانی این و آنت را بسوزد

مخور خوبان آتش خوی را غم

[...]

نخواهم با تو پیوستن به یاری

تو خواهی گریه میکن، خواه زاری

برید دوست چون آورد نامه

درید آن عاشق از اندوه جامه

سلامی دید، دور از هر سلامت

حدیثی سر به سر جنگ و ملامت

بدانست از سواد نامهٔ دوست

[...]

از آن دلدار هر جایی چه خیزد؟

که او هر ساعت از جایی گریزد

چو صورت هست معنی نیز باید

برون از حسن خیلی چیز باید

نه هر گوهر که بینی شب چراغست

[...]

جوانی خار کن بر خار می‌خفت

کسی گل بر سرش کرد، آن جوان گفت

مرا تا خار دامن گیر گشتست

گل اندر خاطرم کمتر گذشتست

ز خاری هر که او پیوند بیند

[...]

دل عاشق بدان فکرت چو برخاست

زبان خامه را پاسخ بیاراست

رقم زد بر بیاض نامه چون زر

بدین سان نکتهای تازه و تر

همانا، دیگری داری، نگارا

که دور از خویش میداری تو ما را

تو، خود گیرم، که همچون آفتابی

چرا باید که روی از من بتابی؟

خیالم فاسد و حالم تباهست

[...]

دل از ما بر گرفتی، یاد می‌دار

جفا از سر گرفتی، یاد می‌دار

به دست من ندادی زلف و بامن

به مویی در گرفتی، یاد می‌دار

چو دستم تنگ دیدی، چون دهانت

[...]

تو از من چون به زودی سیر گشتی

مرا روباه دیدی،شیر گشتی

بدان آتش رخ آوردند چون دود

حقیقت نکتهای آتش اندود

به خشم از سر گرفت آن تندخویی

چنین باشد جواب تندگویی

چو بد کردی، کنندت بد مکافات

[...]

چرا بر زورمندی تند گردی؟

که گر تندی نماید کند گردی

چو سنگ از آب هر سیلی چه رنجی؟

اگر مجنونی از لیلی چه رنجی؟