گدایی گشت با شهزاده‌ای جفت
بدان جرمش چو میکشتند، میگفت
به دست خود سزای خویش دیدم
که: پا پیش از گلیم خود کشیدم
هر آن مفلس که باشد طالب گنج
تحمل بایدش کردن بسی رنج
سزای خویش باید یار جستن
به قدر قوت خود بار جستن
چوحسن و پادشاهی یار باشند
طلب‌گاران مفلس خوار باشند
گدا، آن به، که سلطان را نداند
ولیکن عاشق این معنی چه داند؟
بر عاشق چه سلطان و چه درویش؟
تو عاشق باش و از سلطان میندیش
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر دربارهٔ گدایان و رابطهٔ آنها با سلطنت و عشق است. گدا با شهزاده‌ای هم‌صحبت می‌شود و می‌گوید که باید مسئولیت کارهای خود را بپذیرد. او به این نکته اشاره می‌کند که برای دستیابی به ثروت و خوشبختی، گدایان باید صبر و تحمل زیادی داشته باشند و با توجه به توانایی‌های خود تلاش کنند. همچنین بیان می‌کند که عشق مهم‌تر از مقام و دارایی است و بهتر است که انسان‌ها به عشق و احساسات خود اهمیت دهند، بدون اینکه به مقام و ثروت دیگران فکر کنند.
هوش مصنوعی: یک گدای نیکوسرشت با یک شاهزاده همراه شد. به خاطر جرمی که دچارش شده بودند، وقتی او را مورد مجازات قرار می‌دادند، میگفت...
هوش مصنوعی: متوجه شدم که عواقب کارهایم را به خاطر عمل نادرست خود دیدم؛ زیرا پیش از آنکه ظرفیت و توانایی‌ام را بسنجید، اقدام کردم.
هوش مصنوعی: هر کسی که به دنبال ثروت و موفقیت است، باید برای رسیدن به هدفش سختی‌های زیادی را تحمل کند.
هوش مصنوعی: انسان باید به اندازه توانایی و قدرت خود تلاش کند و مسئولیت‌هایش را بپذیرد.
هوش مصنوعی: اگر حسن و پادشاهی دوست باشند، دنبال‌کنندگان و خواسته‌هایشان بی‌چیز و بی‌ارزش خواهند بود.
هوش مصنوعی: شخص فقیر بهتر است که سلطانی را نشناسد، اما عاشقان این موضوع را درک نمی‌کنند.
هوش مصنوعی: عاشق بودن به مقام و جایگاه اهمیتی نمی‌دهد. مهم این است که خودت عاشق باشی و به فکر مقام و جایگاه دیگران نباشی.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.