به رخ خاک درت رُفتیم و رَفتیم

دعای دولتت گفتیم و رفتیم

ز روی خویش کردی دور ما را

چو گیسویت برآشفتیم و رفتیم

جفاهای ترا با کس نگفتیم

[...]

سحر چون غنچه بگشاید گریبان

بیا بشنو خروش عندلیبان

خروش بلبلان تیغ در چنگ

چنان کز منبر آواز خطیبان

برآید سرو خوش چون گل درآید

[...]

مکن وز مهربانان رو مگردان

مرا آشفته چون گیسو مگردان

گره در چین پیشانی میفکن

شکن در گوشه ابرو مگردان

ز تاریکی مکن روز مرا شب

[...]

چرا گل می کند بیداد چندین؟

که بلبل می کند فریاد چندین

سراسر سرو آزادت غلام است

که دارد بنده آزاد چندین

اگر گل رنگِ رخسارت بدیدی

[...]

به یاد آور که در ایّام خُردی

قدم در دوستی چون می فشردی

نمی دانستی آیین جفا را

طریق مهربانی می سپردی

به بوسه دردم از دل می کشیدی

[...]

بزن تیغ و مکن تندی و تیزی

حلالت باد اگر خونم بریزی

چرا چون دور بر من می کنی جور

چرا چون بخت با من می ستیزی

چه شد کز مهربان خود ملولی

[...]

بده ساقی شراب لایزالی

به دست عاشقان لاابالی

تموّج فی السّفینَه بَحرُ خَمر

کاَنَّ الشّمس فی جَوف الهلالِ

مبادا چشم ما بی باده روشن

[...]

جهان پیر را نو شد جوانی

منه ساغر ز دست ار می توانی

کنون هر روز بستان می کند عرض

به روی دوستان گنج نهانی

شقایق از سیاهی می درخشد

[...]

بر معشوقم آمد رکن فصّاد

ز ساق نازک دلخواه رگ زد

بزد بر یک رگ او نیش و گویی

مرا آن نیش بر پنجاه رگ زد

خداوند! تویی ک اوراد مدحت

بر افلاک و عناصر فرض باشد

به جنب سرعت عزم عنانت

سما سنگین عنان چون ارض باشد

برون است از کمیّت جودت آری

[...]

به قصد خون من آن غمزه مست

همیشه نوک مژگان می‌کند تیز

نپویم بیش ازین دیگر در این راه

ازین گفتارها استغفراللّه

زری چندم به دست آمد ز بصره

ببستم جمله بر پنجاه صرّه