فرود آمد یکی شاهین به شب‌گیر

تذرو نازنین را کرد نخجیر

به هر مویی که تندی داشت چون شیر

هزاران موی قاقم داشت در زیر

کمان ابرواَش گر شد گره‌گیر

کرشمه بر هدف می‌راند چون تیر

اگر دیده شود بر تو بَدَل گیر

بوَد در دیده خس‌، لیکن به تصغیر

عقابی چار پر یعنی که در زیر

نهنگی در میان یعنی که شمشیر

فرس می‌راند تا رهبان آن دِیر

که راند از اختران با او بسی سِیر

چو آگه گشت بهرام جهان‌گیر

به جنگ آمد چو شیر آید به نخجیر

چنان می‌شد به زیر درع‌ها تیر

که زیر پرده گل باد شب‌گیر

حمایل‌ها فکنده هر کسی زیر

یکی شمشیر و دیگر زخم شمشیر

کمند رومیان بر شکل زنجیر

چو موی زنگیان گشته گره‌گیر

چو وقت آید که آب آید فرازیر

نماند دولتت در کارها دیر

کلید گنج‌ها دادش که برگیر

که پیشت مرد خواهد مادر پیر

چو روزی چند بر وی رنج شد چیر

تن از جان سیر شد جان از جهان سیر

بسا گرگ جوان کز روبَهِ پیر

به افسون بسته شد در دام نخجیر

سرانجام از شتاب خام تدبیر

به جای پرنیان بر دل نهد تیر

بگویم غمزه را تا وقت شب‌گیر

سمندش را به رقص آرد به یک تیر

نبودم عاشق اَر بودم به تقدیر

پشیمانم خطا کردم چه تدبیر

گرفتار سگان گشتن به نخجیر

به از افسوس شیران زبون‌گیر

غم روزی خورد هرکس به تقدیر

چو من غم‌روزی اوفتادم چه تدبیر

در آن وادی که جایی بود دل‌گیر

نخوردی هیچ خوردی خوش‌تر از شیر