ترا تا سوی فرداهست امّید

حقیقت همچو خواهی ماند جاوید

گمان برداشت چون اندر یکی دید

حقیقت جملگی بُد سرّ توحید

حقیقت چیست سالک را در این دید

که در خود بیند او اسرار توحید

چنان کن سجده پیش روی خورشید

که دریکی توئی تا عین جاوید

چنین نیکو بود امّا بتقلید

حقیقت از حقیقت کی توان دید

مرا میباید اینجا لعنت از دید

که در لعنت یکی دیدم ز توحید

دلم ازوعدهٔ او دارد امّید

که بخشایش کند جانم بجاوید

ترا ابریست اندر پیش خورشید

نخواهد تاتار ماند تاریکیت جاوید

حقیقت دزد گنج من شد ازدید

نظر میکرد اینجا سرّ توحید

یکی از بایزید این باز پرسید

که اینجاگه حقیقت حق توان دید

به بیخویشی تو اندر عالم دید

مر او را بنگری در عین توحید

جمال یار اعیانست در دید

ز دیده باز بین در عشق توحید

ز نور دیده بنگر نور خورشید

که نور دیده خواهد ماند جاوید

مراد آنست سالک را در این دید

که تا کلّی یکی گردد ز توحید

درونت گرخبر دارد از آن دید

یکی بین هر دوعالم راز توحید

دل آگاه تو گنجیست از دید

که میریزد چنین دُرهای توحید

ترا اینجا است دیدار همه دید

که میبینی یکی زیشان ز توحید

دل آگاه میباید ز توحید

که یکی یابد اینجاگاه در دید

همه در وصل میگردند از آن دید

حقیقت در عیان سرّ توحید

درون اندرون گرداند از دید

گلی گردد عیان در سرّ توحید