ز خاموشی جمال یار دیدند

درون با یار در خلوت گزیدند

در این درگاه آدم آفریدند

ملایک عشق از جانم مزیدند

تمامت رهروان در کل رسیدند

جمال جاودانی باز دیدند

دل و جان هر یکی معشوق دیدند

چو پیر عشق در جانان رسیدند

دل و جان نور در تجلّی ناپدیدند

که در نور حقیقت کل رسیدند

بسی جان دادگان در دل رسیدند

کمال جان جانان میندیدند

منم جان و همه در من بدیدند

ز من گویند هم از من شنیدند

بسی رفتند و در اینجا رسیدند

جمال یار آخر باز دیدند

همه ذرّات اندر او رسیدند

ولیکن اصل او کلّی ندیدند

همه ذرّات اندر او رسیدند

ولیکن اصل او کلّی ندیدند