مسلمانان که خود را فاش دیدند

به هر دریا چو گوهر آرمیدند

اگر از خود رمیدند اندرین دیر

بجان تو که مرگ خود خریدند

بسا کس اندوه فردا کشیدند

که دی مردند و فردا را ندیدند

خنک مردان که در دامان امروز

هزاران تازه تر هنگامه چیدند

جهان تا از عدم بیرون کشیدند

ضمیرش سرد و بی هنگامه دیدند

بغیر از جان ما سوزی کجا بود

تو را از آتش ما آفریدند

شنیدم در امریکا گروهی

دل از عشق زنان یکسو کشیدند

ز دست بیوفایی‌های نسوان

در آغوش جوانان آرمیدند

همانگه دسته‌ای در شهر پاریس

[...]

کسانی کاین فروغ پاک دیدند

ازین تاریک جا دامن کشیدند

عزیزان چون بدان ساحل رسیدند

ز همراهان خود یکدم بریدند

چنان از صحبت ما دل گرفتند

که سهوا هم به سوی ما ندیدند