تغیرها در او همچون نقوش است

بظاهر ناطق و باطن خموش است

صفی گوید حدیثی کز سروش است

یم اکرام حق دایم بجوش است

دلم در سینه چون ساغر بجوش است

بیا ساقی که مینا در خروش است

ز خون ماست یا خون حریفان

که لعلش باده رنگ و باده نوش است

هجوم آور شد آنسان لشکر غم

[...]

بهل افسانهٔ آن پا چراغی

حدیث سوز او آزار گوش است

من آن پروانه را پروانه دانم

که جانش سخت کوش و شعله نوش است

خرد زنجیری امروز و دوش است

پرستار بتان چشم و گوش است

صنم در آستین پوشیده دارد

برهمن زادهٔ زنار پوش است

مسلمان، فاقه مست و ژنده‌پوش است

ز کارش جبرئیل اندر خروش است

بیا نقشِ دگر ملت بریزیم

که این ملت، جهان را بارِ دوش است

ز محکومی مسلمان خودفروش است

گرفتارِ طلسمِ چشم و گوش است

ز محکومی رگان در تن، چنان سست

که ما را شرع و آیین، بارِ دوش است

خودی را نشهٔ من عین هوش است

ازان میخانهٔ من کم خروش است

می من گرچه نا صاف است درکش

که این ته جرعهٔ خمهای دوش است