ز آن دایم اگر با افتتاحی

ز من کن گوش نیکو اصطلاحی

بود آن امتداد پادشاهی

ظهور حضرت باری کماهی

در آن مدت ازل عین ابددان

بر این معنی کلام ما سند دان

ازل را با ابد با وقت حاضر

یکی دان هم بباطن هم بظاهر

زمان سر مد بود در اصل و باطن

هم آنات زمانی را مواطن

بود ثابت بحال خویش و قایم

از آن دانیم آن را آن دایم

تغیرها در او همچون نقوش است

بظاهر ناطق و باطن خموش است

در آنجا صبح و شام و روز و شب‌نیست

بجز یک آن واحد نز درب نیست