ز هر کس کاو به بالا سروری داشت

سری و گردنی بالاتری داشت

نهان در موی یک انگشتری داشت

که مُهر او نشان قیصری داشت

که شاهنشاه خوزی دختری داشت

که هر موییش در خویی سری داشت

مگر زنگی ناخوش دختری داشت

چو دیگ خوردنی ناخوش سری داشت

که سلطان سپاهان خواهری داشت

که چون سرو خرامان منظری داشت

همان مرتد که کیش کافری داشت

به کیش هندوان سهم سری داشت

زلیخا نام زیبا دختری داشت

که با او از همه عالم سری داشت

پر از گوهر به تارک افسری داشت

که در هر یک خراج کشوری داشت

دلم با سوز پنهانی سری داشت

که چون گردون کف خاکستری داشت

خیالش هم مرا در پرده می سوخت

اگر با خود گمان دیگری داشت

دل ما دعوی اعجاز می کرد

[...]