نباشد میل حیوان جز بخوردن

خورد کی آنکه دارد دل بمردن

اگر صد سال در این دار فانی

بمانی، عاقبت بایست مردن

چو می دانی که باید عاقبت مرد

چه حاصل، از غم بیهوده خوردن

چه باشد سود خر جز بار بردن

ز بی برگی بزیر بار مردن

چه خوش باشد بدانش سر سپردن

بپیش عالم این علم مردن

مرا کن زنده در این حال مردن

که باید جان بی پایان سپردن

شود در مردمان کم میوه خوردن

شود با کودکان بس مرگ و مردن

وظیفه می کشیدم بسته گردن

نمی‌شد با وظیفه پنجه کردن

بنام زندگی هر لحظه مردن

بجای آب و نان، خونابه خوردن

چرا باید چنین خونابه خوردن

تمام عمر خود را بار بردن

پرش پژمرده، از خونابه خوردن

تنش مسکین ز رنج دام بردن

چه غم گر شد مرا هنگام مردن

پس از صد گوسفند و بره خوردن