ز اوّل جمله چون رفتی سرآمد

بجز تو این همه نقشی برآمد

بزد یک اللّه و وز جان برآمد

جهان جانستان بروی سرآمد

دمی در خلوت معنی درآمد

غم و اندوه او جمله سرآمد

جهان گر اوّل و گر آخر آمد

وگر باطن شد و گر ظاهر آمد

ز سرّ عشق نی نالان درآمد

ز بهر عاشقان او رهبر آمد

امیدی بسته بودی هم برآمد

غم و اندوه تو یکسر سرآمد

از این اندیشه بس جانها برآمد

بسی حکم سلاطینان سرآمد

جمالت رشک ماه اندر خور آمد

حقیقت مردمی زان خوشتر آمد

ولی چون اصل هر دو جوهر آمد

از آن ناچار اینجا برتر آمد

از آن این گنج دل پرگوهر آمد

که از صورت بیک ره بر درآمد

حقیقت هر یکی صد جوهر آمد

یقین هر بیت از جان خوشتر آمد