چو ابلیس ار تو مردی حق بشناس

ز لعنت در نمود عشق مهراس

زدی بسیار اینجا مهره در طاس

چو مهره خرد گشتی اندر این آس

سجود خویش کن حق و تو بشناس

مرو چندین تو اندر عین وسواس

که از پایش چنان پیکان الماس

برون کردند و نامد هیچ وسواس

بنور شرع قلب از غش تو بشناس

میاور در زمان درخویش وسواس

طبیعت دادت اینجا رنج وسواس

گذر کن از طبیعت حق تو بشناس

خطاب بنده و حق هر دو بشناس

برون کن ازدماغ خویش وسواس

در این عنصر شناسان گرد و بشناس

جمال دوست را بیرنج وسواس

ز احمد راز دان و سر تو بشناس

چو حیدر از نهنگ و دیو مهراس

خبر کن بیخبر خود را و بشناس

مر این معنی بدان از عشق و مهراس

ببین ذات خدا اینجا و بشناس

رها کن مکر و زرق اینجا و وسواس