ترا پرواز بس زودست و دشوار

ز نو کاران که خواهد کار بسیار

جفا از آب و گل می‌دید بسیار

که تا یک روز می‌انباشت انبار

چو ماند شبرو ایام بیدار

نه مست اندر امان باشد، نه هشیار

تو همچون نقطه، درمانی درین کار

که چون میگردد این فیروزه پرگار

مرا از خویشتن برتر مپندار

تو بشکستی، مرا بشکست بازار

که من گنجم، چو خاکم پست مشمار

مرا زین خاکدان تیره بردار

چو شد هر گنج را ماری نگهدار

نه این گنجینه میخواهم، نه آن مار

چو زر گردید اندر خانه بسیار

گهی دزد از در آید، گه ز دیوار

مرو در حصن تاریکی دگر بار

دل صاحبدلان را تیره مگذار

ز قلعه، ماکیانی شد به دیوار

بناگه روبهی کردش گرفتار

تو مرغ خانگی، روباه طرار

تو خواب آلود و دزد چرخ بیدار

نیفتد با کسی ما را سر و کار

که خود، هم توشه داریم و هم انبار

شکفته یاسمین از طیب اسحار

نهفته غنچه زیر برگ، رخسار

سحرگاهی در آن فرخنده گلزار

شد از شوریدگی، مرغی گرفتار

سحرگه، غنچه‌ای در طرف گلزار

ز نخوت، بر گلی خندید بسیار

گل خوشبوی را گرم است بازار

نمانَد رَنگ و بو، چون رفت رخسار

نه غافل گشته هیچ از رسم و رفتار

نه با صیادش افتاده سر و کار

توانم خفت بر شاخی به گلزار

توانم برد خاشاکی بمنقار

چو روزی و شبی بگذشت زین کار

بیامد طائر دولت دگر بار

ز حرف نرخ و پیغام خریدار

بوزن و قدر خویش، افزود بسیار