به نور شرع یابی تو صفاتش

رسی یکبارگی در عین ذاتش

زوالی نیست در ذات و صفاتش

که بی نقصانست اثباتِ حیاتش

چو پرده برفتاد از عین ذاتش

نگه میکرد اینجاگه صفاتش

چو خود پرداخت در عین صفاتش

نهان کرد آنگهی در دید ذاتش

چنان آسوده شد در نور ذاتش

که کل بر ذات زد عین صفاتش

صفاتش ذات شد ذاتش صفاتش

نمود اندر دل و جان دید ذاتش

حجاب ذات آدم بُد صفاتش

دم او بود کل اعیان ذاتش

نمیرد جان عاشق در صفاتش

در آخر باز یابد عین ذاتش

از آن حضرت که بد اعیان ذاتش

گذرکردند در سوی صفاتش

ز این جوهر که نام آمد صفاتش

از این پیداست مر اعیان ذاتش