مرا عشق تو رسوای جهان ساخت

چو مشک او را بلی نتوان نهان ساخت

مرا گویند بی او صبر پیش آر

کجا بر آتش سوزان توان ساخت

نمی سازد دلم بی او به جانم

[...]

بهار آمد بکن ساقی طربها

به این لب تشنه ده آب عنب ها

مربا خواهم این ساعت مربا

ندارم غیر ازین در دل مربا

ز پیش لوت خواران کله چون رفت

ندارد هیچ چیزی جز عنب جا

هریسه گوید این با روغن داغ

[...]

خدا را کم نشین با خرقه پوشان

رخ از رندان بی سامان مپوشان

چو داری مال چون بریان فروشان

ز من بشنو بنوش و هم بنوشان

بیا از حله نان تنک باز

قبائی دوز و بریان را بپوشان

تراکم کاسه گر خواهی نخوانند

[...]

به هر درد و غمی دل مبتلا شد

چرا یکباره یار از ما جدا شد

به گیپا و کدک دل مبتلا شد

چرا نان تنک از ما جدا شد

دلم بیگانه از نان و پیازست

چو با صحن مزعفر آشنا شد

بگو ای روح در گوش دل من

[...]

سفر کردم به هر شهری رسیدم

چو شهر عشق من شهری ندیدم

بسی در مجمع خوانها رسیدم

حریف پخته ای چون نان ندیدم

مرا در سر هوای کله افتاد

صباحی بوی گیپا چون شنیدم

زشوق جوش بره شب به بازار

[...]

ز دیگ ترشی ای، قسام روزی

به جا می کرد ترشی، ای برادر

به ناگه دیدم اندر دیگ ترشی

که گم شد گوشت سربر زد چغندر

اگر صحن مزعفر را بیابی

بخور چندان که جان را جا نماند

الهی سیر گردان از قناعت

تو صوفی را که هست اینش بضاعت