حافظ » غزلیات » غزل شمارهٔ ۴۷۱
ز دلبرم که رساند نوازش قلمیکجاست پیک صبا گر همیکند کرمی
قیاس کردم و تدبیر عقل در ره عشقچو شبنمی است که بر بحر میکشد رقمی
بیا که خرقه من گر چه رهن میکدههاستز مال وقف نبینی به نام من درمی
حدیث چون و چرا درد سر دهد ای دلپیاله گیر و بیاسا ز عمر خویش دمی
طبیب راه […]

سعدی » دیوان اشعار » غزلیات » غزل ۵۹۶
مرا تو جان عزیزی و یار محترمیبه هر چه حکم کنی بر وجود من حکمی
غمت مباد و گزندت مباد و درد مبادکه مونس دل و آرام جان و دفع غمی
هزار تندی و سختی بکن که سهل بودجفای مثل تو بردن که سابق کرمی
ندانم از سر و پایت کدام خوبتر استچه جای فرق که زیبا ز […]

جامی » دیوان اشعار » واسطة العقد » غزلیات » شمارهٔ ۴۵۶
همی دهد خبر از گل نسیم صبحدمی
ز گشت باغ میاسا به عذر بی درمی
به دست اگر درمت نیست کن به باده گرو
قبای محترمی وکلاه محتشمی
به پیش ناوک غم هر گلی کنون سپریست
چرا چنین هدف ناوک هزار غمی
شکوفه بین و بنفشه به باغ و یادآور
ز روز موی سفیدی و عهد پشت خمی
عرب نژاد مهی راه من […]

بیدل دهلوی » غزلیات » غزل شمارهٔ ۲۷۵۳
چو من به دامگه عبرت او فتاده کمی
قفس شکستهٔ بی بال دانه در عدمی
نفس بهکسوت سیماب مضطرم دارد
نه آشنای راحت و، نه اتفاق رمی
مپرس از خط تسلیم مکتب نیرنگ
چو سایه صفحه سیه کردهایم بیرقمی
به صد هزار تردد درین قلمرو یاس
نیافتیم چو امید قابل ستمی
چو ابر بر عرق سعی بستهام محمل
کشد غبار من ای کاش از […]

غبار همدانی » غزلیات » شمارهٔ ۹۸
نوازیم تو اگر بر نگارش قلمی
نماند از غم هجر تو بر دلم المی
به یاد نرگس مستت همیشه بیمارم
بیا به پرسش احباب رنجه کن قدمی
نکرده بر تو اگر ختم حسن صانع حسن
کشیده از خط سبزت چرا به رخ رقمی
دو چیز خوشترم از چهار جوی رضوانست
مکیدن لب جام و دگر لب صنمی
مده ز دوزخ و فردوس ناصحا […]
