ایا بلایه، اگر کارت تو پنهان بود

کنون توانی، باری، خشوک پنهان کرد

به فال نیک و به روز مبارک شنبد

نبیذگیر و مده روزگار نیک به بد

به دین موسی امروز خوشترست نبیذ

بخور موافقتش را نبیذ نو شنبد

اگر توانی یکشنبد از صبوحی کن

[...]

جهان چو چشم نگاران خرگهی گردد

که از خمار شبانه نشاط خواب کنند

دو دسته کاغذ سعدی نواختم فرمود

به حسب خواجه مؤید شهاب دین احمد

اگر به مدح محمد همه سیه نکنم

هزار . . .یر خر اندر . . . س زن اسعد

به آه ازاین قفس آبگون برآرم گرد

به اشک از ین کره آتشین برآرم دود

نه پای همت من عرصه امید سپرد

نه دست نهمت من دامن مراد بسود

چو نیست هیچ ممیز قصور عقل چه نقص

چو نیست هیچ سخندان وفور فضل چه سود

به آفتاب سر من اگر فرود آید

بدین سرم که ز گردنش درربایم زود

به حسن تدبیر از مه کلف توانم برد

نمی‌توانم از تیغ بخت زنگ زدود

ز تیغ گوهردار ار نیام فرساید

مرا ز تیغ زبان این نیام تن فرسود

مرا خدای تعالی عزیز عرضی داد

که جز به عز قناعت نمیشود خوشنود

محمد ای سره مرد آبخواه و دست بشوی

که روی فضل سیه کشت و کار جود ببود

چه بود با من اهل زمانه را که مرا

نه هیچکس بخشید و نه هیچکس بخشود

چو کرم پیله ز من اطلسی طمع دارند

اگر دهند به عمریم نیم برگی تود

برنک و بوی چو نرماد گان ننازم ازان

که من نهنک دمانم پلنک خشم آلود

که نزد همت من بس تفاوتی نکند

از آنچه به من داد یا ز من بربود

نه خاک نیستیم ز آتش غرور بکاست

نه آب هستی در باد نخوتم افزود

خوش آید او را چون من بناخوشی باشم

مرا که خُوشیِ او بود ناخوشی شاید

مرا چو گریان بیند بخندد از شادی

مرا چو کاسته بیند کرشمه بفزاید

و منه قیل للاسیر عان، و فی الحدیث: «انّما النساء عندکم عوان».

ملیک علی عرش السّماء مهیمن

و قال امیة بن ابی الصلت:

لعزّته تعنو الوجوه و تسجد.