زهم گشود دم و دم به حمله کرد علم

سفینه گشت مشوش ز بیم آن ضیغم

اشاره کرد به سوی سفینه شیر دژم

که ای سفینه دگر ره مده به خاطرم غم

به نزد فاطمه رو آورد رسول امم

که ای غریق یم غصه وی سفینه غم

درید تیر سه شعبه چو ناف او از هم

پی رکوع و سجود گاه راست شد گه خم

گرفت از عرب آن شاه بی‌سپاه و حشم

کتاب و دل پرخون روانه شد به حرم

دوان به حجره حسین شد روان و کرد سلام

رسول حق ز ملک قطع کرد زود کلم

کشید خنجر از بهر قتل آن امام امم

اساس خرمی کائنات زد بر هم

دو کس به قتل علی در نماز شد عازم

یکی‌ست خالد و آن دیگریست بن ملجم

کسی نبود که گیرد برای اوماتم

و یا به روی جراحات وحی نهد مرهم

به حال قافله سالار جمله اهل حرم

شدند همدم و هم ناله چون جرس با هم

مکن به دفتر خود (صامت) این قضیه رقم

فتاده لرزه به ارض و سماء و لوح و قلم

چو کرد قافله به یکسان به شام ورود

نمود صبح قیامت به چشم خلق قیام

هر آنچه بر سر آل علی گذشت ز جور

نمود تازه دگر باره عهد خود ایام

یکی به عیش که آل علی قتیل شدند

یکی بنوش که ما را زمانه گشت به کام

ز یک طرف سر بی‌چادر حریم رسول

ز جانبی به تماشاهم از خواص و عوام

ز قید سلسله مجروح گردن بیمار

شده ز جور رسن خسته بازوی ایتام

یکی به چوب ستم می‌زدی به فرق زنان

یکی ز آتش نی ریختی بهر دور بام

چسان گذشت به عابد که دید راس پدر

نشان سنگ جفا شد به شام غم انجام

نه کس که بر سر کلثوم افکند معجر

نه دادرس که به آن کودکان کند اطعام

جهان گرفت چنان تنگ بر حریم رسول

که گوئیا شده راحت بدان گروه حرام