ز دست راست ندانستمی اگر چپ را

چه گنجها به یمین و یسار داشتمی

زهی رخ تو نموداری از بهشت خدا

نهال قد تو برهان عالم بالا

گرفته راهی عشق از ملال خاطر ماست

حباب در گره افکنده کار این دریا

خوشا کسی که ازین تنگنای بی حاصل

[...]

به آفتاب مکن نسبتش ز خامی ها

که بی زوال بود قرص نان درویشی

به حرف اگرچه توان یافت حال هر کس را

لب خموش بود ترجمان درویشی

) اسباب، سیل آفت را (

به دیده خاک زند خانمان درویشی

ز چشم (سیر) مکرر کریم طبعان را

شکسته است بر سر کاسه، خوان درویشی

درین محیط که سرگشتگی ست حاصل ما

یکی فتاده چو گرداب، راه و منزل ما

گر عشق تو بی سوز ببیند تن ما را

چون شمع زند شام غمت گردن ما را

نهد به پای تو سر فیض و جان کند تسلیم

گذشت قطره ز مستی چو دید دریا را

به هرزه از پی او هر طرف چو پوئی فیض

صلاح کار کجا و من خراب کجا

نهد به پای تو سر فیض و جان کند تسلیم

گذشت قطره ز مستی چو دید دریا را

به هرزه از پی او هر طرف چو پوئی فیض

صلاح کار کجا و من خراب کجا

چنان به صحن چمن شد نسیم روح‌افزار

که دم ز معجز عیسی زند نسیم صبا

رطوبتی است چمن را چنان ز سبزه و گل

که گر بیفشریش آب می‌چکد ز هوا

ز بس هوا طرب‌انگیز شد به صحن چمن

[...]

ز بسکه راستییی در جهان نمی بینم

براه هم نتوانم سپرد دشمن را

نگار میخچه گر ساخته ز آهن ما

نشسته است به سودای میخ در یکجا

قسم به ذات تو ای نونهال باغ حیا

مراست کوی تو بهتر ز جنت المأوا

نمی کنی نظری سوی ما به استغنا

چه کرده ام چه شنیدی چه دیده ای از ما

کسی ندیده ندامت ز تارک دنیا

گزیدنی نبود پشت دست استغنا

چو دل شکفته شود لب به خنده می آید

نهان چو غنچه بود برگ عیش در دل ما

نسیم باغ ازان می برد زجا که مراست

[...]

چراغ انجمن علم و فضل زین‌الدین

که قدوه علما بود و زبده فضلا

فقید صاف ضمیزی که همچو آئینه بود

دلش ز صیقل انوار شرع عین صفا

زبسکه شوق لقای جناب باری داشت

[...]

چو بو دهد صبحم به دست باد صبا

به گردن نفس افتاده می روم از جا

قسم به قبضهٔ قدرت که بر سر مردان

شکوه سایهٔ شمشیر به ز بال هما

ز خاک تربت من بوی عشق می آید

[...]

به اهل راز چه نسبت رقیب بدگو را

لب پیاله کجا و زبان شانه کجا

چه شد که چرخ جفا پیشه کرد میل وفا

هزار گونه اساس نشاط کرده به پا

سپهر محفل عیشی به دهر چیده کز آن

شده است بزم جهان رشک جنت الماوا

هزار دست ضیا دارد از هزاران شمع

[...]