بر آنی که غم بر دل من گماری

من از غم نترسم، بیا تا چه داری

چه گویم که خوارم ز عشق تو گویی

هم از مادر عشق زاده ست خواری

ز راود به راود ز بیدا به بیدا

ز وادی به وادی ز گردر به گردر

جوانی که پیوسته عاشق نباشد

دریغست ورا روزگار جوانی