زهی قدرت از عالم فکر برتر

وجود تو بر فرق ایام افسر

جلال تو از فکرت عقل بیرون

کمال تو از مدرج وهم بر تر

بانصاف تو زنده جان شریعت

[...]

زهی ملک و دین از تو رونق گرفته

ز تیغت جهان ملت حق گرفته

شهنشاه عالم که گشتست عالم

ز عدلت شکوه خورنق گرفته

زحزم تو اسلام سدی کشیده

[...]

غمش در دل تنگ ما می‌نشیند

ندانم بر آتش چرا می‌نشیند

دلم نیز مستوجب هر غمی هست

که بر شاهراه بلا می‌نشیند

مرا بر سر آتشی می‌نشاند

[...]

تو گر سرد چندین بگوئی نشاید

ور آزار دلها بجوئی نشاید

بران کو کهین دوستدار تو باشد

بهر دم بپائی بپوئی نشاید

گهی دوستی گاه دشمن ندانی

[...]

چه باشد اگر با همه دوستگاری

مرا گوئی ای خسته چون میگذاری

نه با تو وصالی نه از تو سلامی

بنام ایزد الحق چه فرخنده یاری

گهی نوش صرفی گهی زهر نابی

[...]

زهی بیوفا خود نگوئی کجائی

اگر هرگزم خود نبینی نیائی

ندانستم از تو من این زود سیری

نبردم گمان بر تو این بیوفائی

اگر چند ترکان همه تنگ چشمند

[...]