کنون آرزو گستهم را یکیست

که آن کار بر شاه دشوار نیست

بدانست کان فره ایزدیست

از او بر تن خویش باید گریست

ندانم من این زور مردی ز چیست

بر این نامور فره ایزدیست

وز آن نامداران بسته دویست

که صد شیر با جنگ هر یک یکیست

سپهدار ترکان چه مایه گریست

بر آن کس که از تخمهٔ او بزیست

همانا که از صد نماندست بیست

بر آن رفتگان بر بباید گریست

همانا کزان باره فرسنگ بیست

ببینند آسان که بر دشت کیست

دو هفته بر این گونه شادان بزیست

که داند که فردا دل‌افروز کیست

همه با توانایی او یکیست

خداوند هست و خداوند نیست

بیاورد پیلان جنگی دویست

تو گفتی که اندر زمین جای نیست

چنین گفت ایدر همه نیکویست

بر این نیکویها نباید گریست

مرا با شما گنج بخشیده نیست

تن و دوده و پادشاهی یکیست