بسی کوه و هامون بگردیده‌ام

نشانی ز سالار نشنیده‌ام

که امشب یکی خواب دید بد دیده‌ام

از آن خواب بر جانش ترسیده‌ام

نه آنست کز گرز ترسیده‌ام

که من ترس را نیز نشنیده‌ام

من این خوشه در لامکان چیده‌ام

مکان دل از لامکان دیده‌ام

از آن نامداران که من دیده ام

دلاور بدین گونه نشنیده ام

از آن نامداران که من دیده ام

ز کردنگشان نیز بشنیده ام

اگر مرد آن است که من دیده ام

امید از تن خویش ببریده ام

زمردم من این نقل نشنیده ام

من از دل شنیدم، دل از دیده ام

ز گوهر بساطی فروچیده‌ام

تو دیگر مسنجش که سنجیده‌ام

چنان بر خود از ذوق بالیده‌ام

که چون نغمه در تار گنجیده‌ام!

فنون سخن جمله ورزیده ام

همین گفته ام، هیچ نشنیده ام

ندیده کسی آنچه من دیده‌ام

سرم گشت از بس که گردیده‌ام

اگر تار عمرم کند دور نیست

بر این رشته بسیار پیچیده‌ام

دمی بی‌محبت کجا بوده‌ام

[...]

ز خلق جهان سخت رنجیده ام

بدی ها از ایشان ز بس دیده ام

بسی سرد و گرم جهان دیده ام

من از مرگ هرگز نترسیده ام

در انجیل من خود چنان دیده ام

ز راز آگهان نیز بشنیده ام

من این نوع خود، ناپسندیده‌ام

بسی رنج دیدم که رنجیده‌ام