نوند شتابنده هنجارجوی

چنان شد که بادش نه دریافت پوی

ده و دو هزار از بت ماهروی

چه ترک و چه هندو همه مشکموی

منادی ز هر سو یکی چربگوی

خروشنده تا کیست فریادجوی

برادرش کشته شد از پیش اوی

پسر ماند از او سرکشی کینه‌جوی

اگر خواهد از من شه نام جوی

فرستم سرم بر طبق پیش اوی

ازاو کام دل در جوانی بجوی

که جوید ز تو کام در پیری اوی

چو آهو به تک همچو مردم به روی

چو دیوان به‌ ناخن چو میشان به‌ موی

به هر شهر ازین مرز دیگر بپوی

ز هر شاه باژی که باید بجوی

بدم گریزندگان شب مپوی

چو دشمن شد آواره بیشش مجوی

دگر گفت کاین نامه نغز گوی

ز گرشاسب زاول شه نامجوی

سپهبد زبان آوری نغز گوی

برون کرد و بسپرد نامه بروی

پذیره فرستاد پرخاشجوی

پسر سوی پیکار بنهاد روی

ندید از بنه رزم را رای و روی

که بنهفت شب روی گیتی به موی

سواری بفرمود تا جنگجوی

شدش پیش و بنداخت خشتی بروی

همان به که زنهار خواهیم از اوی

بدان تا نباشد ز ما کینه جوی

گرت غم نماید تو شو کام جوی

می آتش کن و غم بسوزان بروی

به بزم و به نخچیر و چوگان و گوی

زمانی نبودی جدا هیچ ازوی

ده و شش هزار دگر نامجوی

به یاری فرستاد نزدیک اوی

به گوهرش بادی گرامی چنوی

بدین بوی گیتی ز تو مشکبوی

بدان تا بداند دل راهجوی

که ارجی ندارد جهان پیش اوی